Έλλη Κοκκίνου: «Δεν το έχω μετανιώσει, είναι μια αλλαγή πορείας… Δεν ξέρω πώς θα καταλήξει»

Σε τροχιά έκδοσης πολυαναμενόμενου μουσικού άλμπουμ με τον Φοίβο, δείγματα του οποίου έχουν γίνει ήδη μεγάλες επιτυχίες. Επιστροφή στη νυχτερινή Αθήνα, σε ένα μουσικό σχήμα με Νίνο και Χρήστο Μενιδιάτη στο Theama Athens Live Stage. Η Έλλη Κοκκίνου κάνει φέτος ολική επαναφορά, ενώ συστήνεται για πρώτη φορά στο κοινό και ως παρουσιάστρια -εξαιρετική κατά γενική ομολογία- του μουσικού τηλεπαιχνιδιού “Dont’ Forget The Lyrics” του ΑΝΤ1.

Η απόφαση να πει “ναι” στην τηλεόραση, τα χρόνια της μεγάλης δόξας που δεν πρόλαβε να χαρεί, η συνεργασία της με τον Φοίβο, ο ανταγωνισμός που βίωσε, οι σχέσεις που την πλήγωσαν, η προσωπική της ζωή που τα τελευταία χρόνια παραμένει μακριά από τα χρόνια της δημοσιότητας, ο γάμος, ο χρόνος που περνά, το όνειρο που δεν έχει κάνει ακόμα πραγματικότητα…

Η Έλλη Κοκκίνου σε μια απολαυστική εξομολόγηση, μοιράζεται μαζί μας…  The Full Story της ζωής της

Πήγα στο δοκιμαστικό για το “Don’t forget the lyrics” πάρα πολύ άνετη, χαλαρή, με απίστευτη διάθεση, πάρα πολύ ορεξάτη και σαν να το είχα ξανακάνει, ενώ δεν το είχα ξανακάνει, μου βγήκε αβίαστα. Εγώ είμαι ανταγωνιστική σαν άνθρωπος, αλλά είμαι ανταγωνιστική με τον εαυτό μου. Δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι, με ενδιαφέρει αυτό που κάνω εγώ να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ. Μπήκα με διάθεση και πρόθεση να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα. Πιστεύω ότι αυτό έκανα και χάρηκα πολύ.

Εννοείται πως μπαίνω κάθε Δευτέρα πρωί να δω τα νούμερα τηλεθέασης. Όταν παρουσιάζεις κάτι είσαι μέρος αυτού, άρα δεν μπορώ να βγάλω τον εαυτό μου απέξω. Φυσικά με ενδιαφέρει να πάει καλά.

«Πρωινό; Όχι!»

Έχω μάθει στη ζωή μου να μη λέω ποτέ. Η τηλεόραση μου αρέσει αλλά να παρουσιάζω κάτι που να είναι τόσο όσο, είτε είναι παιχνίδι, είτε μουσική εκπομπή, είτε σε κριτική επιτροπή, αλλά καθημερινή ψυχαγωγική εκπομπή όχι.

Στην κριτική μου χαρακτηριστικό είναι η αλήθεια. Το πώς θα πω την αλήθεια μου, αυτό είναι ένα άλλο κομμάτι. Κοιτάζω να είμαι ευγενική, καθόλου προσβλητική… Εγώ έλεγα ότι δεν έκανα κριτική, έκανα αξιολόγηση. Η κριτική είναι κάτι πολύ σκληρό και δεν πιστεύω ότι ήμουν αυστηρή κάποια στιγμή και αν ήμουν, ίσως χρειαζόταν. Θα έμπαινα στο Voice σήμερα, είναι κάτι που με αφορά, είναι μουσικό.

«Ενώ το βίωσα, δεν το χάρηκα, δεν προλάβαινα»

Έχω ζήσει τόσα πολλά με τον Φοίβο και τις επιτυχίες μας, που δεν προλάβαινα να τα χαρώ ουσιαστικά. Έκανα τεράστια επιτυχία και δεν προλάβαινα ούτε να καταλάβω τι συνέβαινε, ούτε πόσο επιτυχημένο ήταν ό,τι κάναμε. Το έβλεπα μόνο στις πωλήσεις, δεν είχα τον χρόνο να το αφομοιώσω. Τότε δουλεύαμε τις 6 από τις 7 μέρες, κάποιες φορές και 7 στα 7, παράλληλα άυπνη για φωτογραφίσεις, γυρίσματα, ταξίδια, περιοδία… Δεν υπήρχε χρόνος. Αυτό είναι κάτι που μου έχει λείψει, ότι δεν είχα τον χρόνο να συνειδητοποιήσω όλο αυτό το ωραίο που μου συνέβαινε, για το οποίο είχα κοπιάσει πάρα πολύ και το περίμενα χρόνια. Υπάρχουν μέρη που έχω επισκεφθεί, έχω ταξιδέψει κι έχω τραγουδήσει και έχουν σβηστεί από τον εγκέφαλό μου. Δεν θυμάμαι τίποτα. Οδηγούσα, τραγουδούσα, ό,τι μου έλεγαν να κάνω το έκανα. Ένα άλογο που έτρεχε χωρίς να σταματάει. Ενώ το βίωσα, δεν το χάρηκα, δεν προλάβαινα.

«Με τον Φοίβο δεν είχε γίνει τίποτα, απλά ήθελα εγώ να κάνω κάτι διαφορετικό»

Τότε είχα κάνει το «Λυπάμαι ειλικρινά», πολύ μεγάλη επιτυχία. Συνέπεσε και η εγκυμοσύνη μου και γι’ αυτό δεν μπορούσα να προμοτάρω το άλμπουμ αυτό καθόλου. Ποτέ δεν χάσαμε επικοινωνία. Και που δεν συνεργαζόμασταν, είχαμε επικοινωνία. Υπάρχει ζεστασιά, αλληλοεκτίμηση και σεβασμός, έτσι κι αλλιώς. Αυτή τη φορά είμαστε πιο άνετοι, πιο χαλαροί, έχουμε πιο πολύ χαβαλέ. Στο πρώτο άλμπουμ έτρεμα! Έτρεμα! Αν κάνω ένα λάθος, μην τον απογοητεύσω, μην αλλάξει γνώμη που επέλεξε να επενδύσει σε εμένα. Είχα φοβερό φόβο και άγχος.

Έχω μάθει και τα λάθη μου να τα σβήνω από ένα σημείο και μετά και να προχωράω και τις λάθος επιλογές μου να μαθαίνω να μην τις ξανακάνω. Δεν έχω κάνει πολλά λάθη, αλλά έχω κάνει λάθη σημαντικά.

«Στο παρελθόν είχα δεχτεί κακό ανταγωνισμό, αλλά εντάξει… προχώρησα»

Κανονικά λένε ότι πρέπει να συγχωρούμε τα πάντα. Είμαι ένας άνθρωπος που δίνει δεύτερες ευκαιρίες. Όχι τρίτες, δεύτερες. Όταν μια συγγνώμη έρθει μετά από πολύ μεγάλη κουβέντα και συζήτηση και έρχεται μέσα από την αλήθεια του άλλου, θα τη δεχτώ. Απλά θέλει ζύμωμα από την αρχή η σχέση, θέλει πολλή αλήθεια και επικοινωνία. Δεν κόβω κεφάλια.

«Μου έχει τύχει να πληγωθώ από προσωπική σχέση και έχω συγχωρέσει»

Προσπαθώ να είμαι ένας καλός άνθρωπος. Δεν μου αρέσει να ιντριγκάρω και αν σχολιάσουν κάτι δεν θα γυρίσω ποτέ να απαντήσω δημοσίως. Δεν είναι κάτι που με αφορά και μου αρέσει.

Πιο πολύ θα με πειράξει αν κάποιος πάει να κάνει κακό σε έναν δικό μου άνθρωπο, στην οικογένειά μου, παρά σε εμένα. Εκεί είμαι πιο σκληρή.

Δεν υπάρχει λόγος να ξέρει ο κόσμος πώς είμαι εγώ στην προσωπική μου ζωή.

«Δεν έχω μετανιώσει για το παρελθόν, απλά είναι μια αλλαγή πορείας»

Έχω αποφασίσει να μη δώσω λαβή.

Μετά από ένα χωρισμό και κλαίω και μπορεί να πάρω το αμάξι να ακούσω μουσική και να μιλήσω άπειρες ώρες με φίλους. Κλείνομαι στον εαυτό μου. Γενικότερα όταν δεν είμαι καλά κλείνομαι, θα απομακρυνθώ για να απορροφήσω εγώ αυτό που έχει συμβεί και δεν θέλω να επιβαρύνω και τους άλλους.

«Δεν θα προχωρούσα σε επόμενο γάμο, δεν υπάρχει λόγος. Δεν έχω κάποιο λόγο να παντρευτώ»

Με τον γιο μου συζητάμε για τις προσωπικές μας ζωές, είναι κάτι το οποίο με χαροποιεί ιδιαίτερα γιατί γίνεται χωρίς προσπάθεια, χωρίς καμία πίεση και γίνεται αυθόρμητα, πολύ απλά.

Όσο μεγαλώνει έχει περισσότερη άποψη για τα τραγούδια μου. Ακούει τα νέα τραγούδια και τον ενδιαφέρει κιόλας. Με ρωτάει πως πάει η συναυλία, αν είχε κόσμο, πώς πάει το μαγαζί, πόσα views έχει το τραγούδι.

Η γυναίκα από τους κανόνες πρέπει να είναι αψεγάδιαστη. Κανένας άνθρωπος στον πλανήτη δεν είναι αψεγάδιαστος, ακόμα και ο πιο όμορφος. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε επιβαρυνθεί πολύ σε αυτόν τον τομέα. Βέβαια, από μόνη μου είμαι τελειομανής σε ότι κάνω και μου αρέσει να είμαι πάντα στην εικόνα μου όσο πιο σωστή μπορώ. Η δουλεία δίνει ένα πολύ μεγαλύτερο άγχος και είναι άδικο προς τις γυναίκες, γιατί έναν άνδρα θα τον δεχτείς και με την κοιλίτσα του και με το πουκάμισο έξω από το παντελόνι να βγει να τραγουδήσει, ενώ μια γυναίκα, αν κάποια περίοδο έχει κάποια κιλά παραπάνω, περνάει ορμονικά θέματα και έχει πρηστεί λίγο, δεν είναι στο απυρόβλητο. Από την άλλη είναι και θέαμα και το ωραίο είναι ωραίο. Πρέπει να βρούμε μια ισορροπία.

«Δεν φοβάμαι τον χρόνο, είναι φίλος μου προς το παρόν»

Και γι’ αυτό δεν τον φοβάμαι μάλλον. Τώρα, στο μέλλον δεν ξέρω τι θα έρθει και τι θα δω. Σίγουρα θα κάνω πράγματα που μπορεί να με κάνουν να ξανανιώσω, αλλά τι δεν ξέρω. Εξαρτάται, φοβάμαι. Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο. Έχουμε δει και πράγματα που δεν είναι ωραία, νομίζοντας ότι θα είμαστε ωραίες.

Έχω πετύχει και έχω ξεπεράσει αυτά που ονειρευόμουν στο ξεκίνημα για την καριέρα μου, όμως δεν έχω πετύχει και δεν έχω ξεπεράσει αυτά που σκέφτομαι τώρα.

Ένα όνειρο που είχα από το νεαρό της ηλικίας μου, είναι όλοι μου οι φίλοι οι αγαπημένοι να ζούσαμε σε ένα συγκρότημα και να μπαίνουμε ο ένας στο σπίτι του άλλου, σαν κοινόβιο. Ένα παρόμοιο με το Melrose Place. Οι φίλοι είναι οικογένειά μας, δημιουργείς πάρα πολύ ωραίες αναμνήσεις κι επειδή εμένα μου έχουν λείψει αυτές οι στιγμές λόγω της πολύ δουλειάς και λόγω των υποχρεώσεών μου, μου λείπουν οι φίλοι μου. Θα ήθελα να έχω και άλλες αναμνήσεις μαζί τους, στιγμές. Έστω και αν είναι μία ώρα τη μέρα.

«Δεν έχω ελεύθερο χρόνο»

Ο περισσότερος κόσμος δεν το πιστεύει, δεν έχω ελεύθερο χρόνιο, δεν έχω. Συνέχεια τρέχω για κάτι, συνέχεια είμαι με το ρολόι για να προλάβω τα πάντα. Όμως, από την άλλη, είναι η δουλειά μου που αγαπώ. Είμαι τυχερή που είναι η δουλειά η πρώτη μου αγάπη, είμαι ευλογημένη γι’ αυτό. Άρα δεν μπορώ να το βάλω σε ζυγαριά και να το δω ως αρνητικό.

Μιλάς με έναν άνθρωπο που σκέφτεται διαρκώς την επόμενη μέρα και την επόμενη μέρα και τον επόμενο χρόνο…

«Δεν ξέρω πώς θα καταλήξει, δεν μπορώ να γνωρίζω και αυτό το αφήνω στον χρόνο»

Για το τόσο μέλλον, επειδή μιλάς για πολλά χρόνια μετά, δεν το έχω φτάσει εκεί, δεν μπορώ να σου δώσω απάντηση. Μπορεί μόνη μου να αποφασίσω σε 10-15 χρόνια ότι θέλω να τα παρατήσω, να κουραστώ και να πω ότι τώρα θέλω να ζήσω, να πάρω τον χρόνο μου. Μπορεί και όχι…

Πηγή: Γιώργος Σκρομπόλας / zappit.gr